Roepingenzondag

Vierde zondag van Pasen     Roepingenzondag

“Ik”, zegt Jezus, “ben de deur voor mijn schapen”. Wat betekent deze uitspraak? Dat lijkt mij een niet zo voor de hand liggend beeld van Jezus. Misschien kunnen we ons even verplaatsen naar het werk van een herder in de tijd van Jezus. Als een herder in die tijd ‘s avonds bij de schaapskooi kwam, ging hij bij de opening staan en elk schaap kroop langs hem naar binnen. Zo leerde hij zijn schapen stuk voor stuk kennen. Zo telde de herder zijn schapen ook. En als hij er eentje miste, dan ging hij meteen op zoek en hij ging net zo lang zoeken totdat hij het verdwaalde schaap weer terug vond. Heel veel liefde en zorg besteedt een goede herder aan zijn kudde.

Goede herders zijn zij die op zoek gaan naar schapen die zijn zoek geraakt, naar schapen die het even niet zien zitten, naar hen die behoefte hebben aan een luisterend oor, naar hen die de weg even zijn kwijtgeraakt, naar hen die leiden onder corona, naar andere zieken, naar behoeftige medemensen. Goede herders schrijven nooit iemand af. “Ik ben de deur voor mijn schapen”, zegt Jezus. Hij telt ons één voor één en iedereen telt mee bij Hem.

Een goede herder kent zijn schapen, ieder schaap van zijn kudde en hij roept ze ook.

Vandaag is het Roepingenzondag. Vandaag denken we heel speciaal aan onze hemelse Vader die ieder van ons roept. Als een Goede Herder kent Hij ieder van ons persoonlijk. Hij heeft ieder van ons vele gaven en talenten, gegeven die wij mogen gebruiken op onze levensweg. Iedere gedoopte heeft Hij geroepen om mee te werken aan de totstandkoming van het Rijk van God, niet alleen later in de hemel, maar, heel concreet, hier op aarde, op de plaatsen waar wij ons nu bevinden. Als gedoopten hebben wij heel veel gemeenschappelijk. Wij zijn door het doopsel ondergedompeld in de liefde van God. Door het doopsel zijn alle gedoopten op een heel intieme manier met elkaar verbonden. Alle mensen, die gedoopt zijn, hebben immers dezelfde hemelse Vader, dezelfde Goede Herder, die dezelfde kudde leidt.

Alle kerkelijke ambten, functies en vrijwilligerstaken, van die van de paus tot aan die van priester, diaken, religieus, vrijwilliger of vrijwilligster, staan alle ten dienste van het welzijn van de kudde. Ik denk dat misschien wel de belangrijkste roeping die van het huwelijk is. Binnen goede gezinnen, dat kunnen ook éénoudergezinnen zijn, kan de basis worden gelegd van alle andere roepingen. Het opvoeden van kinderen in een stabiele en gezonde omgeving is daarvoor een belangrijke voorwaarde. De ene roeping of functie is zeker niet belangrijker dan de andere. Iedereen behoort immers dienstbaar te zijn aan het grote dienstwerk van God.
Igno Osterhaus, pastor.

Uit het heilig evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Johannes (10,1-10)
In die tijd zei Jezus: “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: wie niet door de deur, maar langs een andere weg de schaapskooi binnengaat, hij is een dief en een rover. Maar wie door de deur binnengaat, is de herder van de schapen. Hem doet de deurwachter open. De schapen luisteren naar zijn stem; hij roept zijn schapen bij hun naam en leidt ze naar buiten. En als hij al zijn schapen naar buiten heeft gebracht, trekt hij voor hen uit, terwijl zij hem volgen, omdat zij zijn stem kennen. Een vreemde echter zullen zij niet volgen; integendeel, zij zullen van hem wegvluchten, omdat ze de stem van vreemden niet kennen.” Deze gelijkenis vertelde Jezus hun, maar zij begrepen niet wat Hij hun wilde zeggen. Een andere keer zei Jezus tot hen: “Voorwaar, voorwaar Ik zeg u: Ik ben de deur van de schapen. Allen die vóór Mij zijn gekomen, zijn dieven en rovers, maar de schapen hebben niet naar hen geluisterd. Ik ben de deur. Als iemand door Mij binnengaat, zal hij worden gered; hij zal in- en uitgaan en weide vinden. De dief komt alleen maar om te stelen, te slachten en te vernietigen. Ik ben gekomen, opdat zij leven zouden bezitten, en wel in overvloed.”