Lezing: Willem Jan Otten over “De vlek”

Schrijver Willem Jan Otten (Libris Literatuur Prijs 2005) zal voorlezen uit en spreken over zijn meest recente werk, getiteld De vlek (2011). Ook is er gelegenheid tot het stellen van vragen.

De vlek is een muzikale, religieuze vertelling over twee levens die in de war worden geschopt door een medische fout. De saxofonist Abel Kans hoort dat hij een enorme vlek op zijn longen heeft. Terwijl een priester, Josefsson, verneemt dat zijn longen brandschoon zijn… De röntgenfoto blijkt te zijn verwisseld. Hoe gaan beiden om met ziekte? In zijn muzikale, lichtvoetige tragedie weeft Willem Jan Otten binnen één etmaal twee levens tot één lot, één raadselachtig einde. Van wie is de vlek, maakt het uit wie hem heeft, wie vlucht, wie niet? En kan het, de dood van een ander sterven, het heft in eigen handen nemen, de genade ontlopen?

Otten is bekend als een schrijver/dichter met een veelzijdig oeuvre van poëzie, verhalend proza, toneel, kritieken, artikelen, beschouwingen en essays. Hij is getrouwd met schrijfster Vonne van der Meer. De vlek werd door de pers geprezen als een nieuw hoogtepunt in zijn werk.

Deze middag wordt georganiseerd in samenwerking met Boekhandel Kirchner. Om de lezing bij te wonen is het niet noodzakelijk om het boekje gelezen te hebben. Na afloop is er gelegenheid tot ontmoeting bij een drankje.

Kaarten: € 10,- (stadspas / 65+: € 8,-) zijn te reserveren via info@rkamsterdamwest.nl.
Plaats: RK Regiocentrum, Gibraltarstraat 55, 1055 NK Amsterdam.

De pers over De vlek:

Trouw (Janita Monna): “De vlek is een intrigerende roman in verzen, waarin Willen Jan Otten bijbelse èn jazzthema’s laat resoneren. (…) Er is de laatste tijd veel grensverkeer tussen poëzie en proza. Willem Jan Otten voegt daar met De vlek een hedendaags en religieus verhaal in verzen over leven, dood, toeval en schuld aan toe. Puntgraaf en intrigerend, vorm en inhoud stevig aan elkaar geklonken.”

NRC (Sebastiaan Kort): “Otten speelt in het amper honderd pagina’s dikke boekje met een vergelijkbaar gegeven als Dostojevski in De broers Karamazov. Bij monde van de beveiliger Ton Kans lezen we hoe zijn tweelingbroer Abel, een bejubeld maar vroegtijdig afgezwaaid jazzmusicus, in het ziekenhuis te horen krijgt dat er zich op zijn longen een grote vlek bevindt. De behandelend arts toont Abel de röntgenfoto, er lijkt weinig meer aan te doen te zijn. En al zou het kunnen, Abel wil niet geholpen worden, want ‘aan zijn lijf geen polonaise’. Broer Ton weet wel beter en becommentarieert: ‘Je grijnst nu cool als op een podium,/ maar ik besef jij rent nu weg.’
In De vlek eert een uitermate begaafd schrijver niet alleen zijn helden (…), hij laat vooral zien hoe broos een particuliere levensfilosofie kan zijn wanneer het noodlot toeslaat.”